‘It takes a whole village to raise a child’ luidt een oud Afrikaans gezegde; er is een heel dorp
(gemeenschap) nodig om een kind groot te brengen.
‘It takes a whole village to (survive) grief’ zou ik er graag aan willen toevoegen; er is een
steunende omgeving nodig om rouw te ‘overleven’. De woordkeuze ‘overleven’ neem ik met
overtuiging over van de Vlaamse rouwspecialist en klinisch psycholoog Manu Kierse; hij gelooft
niet meer in ‘rouwverwerking’, wel in het overleven van een verlies.
Een verlies is een universele, menselijke ervaring. Dat wil zeggen dat rouw een ervaring is waar
ieder mens mee te maken krijgt. Rouw is tegelijkertijd ook een hoogstpersoonlijke ervaring;
ieder mens rouwt op zijn of haar eigen-wijze manier; rouwen op jóuw manier. Er is geen ‘goed’
of ‘fout’.
Een steunende omgeving is niet altijd een vanzelfsprekendheid. Daarbij rouw je al vaak in onze
geïndividualiseerde samenleving - letterlijk en/of figuurlijk - alleen.
Hoe rouw je op jóuw manier als er een omgeving is die vooral roept: ‘kom op, het leven gaat
weer door’? Of misschien voel je je wel eenzaam? Ook mét een steunende omgeving (familie,
vrienden, collega’s) kan het soms té kwetsbaar voelen om je hele ‘hebben en houwen’ aan
emoties, gevoelens en gedachten, op tafel te leggen.
Als vrijwilliger Steun bij Rouw verwonder ik me telkens weer, hoe schijnbaar ‘gemakkelijk’
mensen hun hele hebben en houwen op tafel leggen. Gemakkelijk zal het echter niet zijn. Toch
hebben mensen de moed en veerkracht om heel kwetsbaar te (durven) zijn. In feite tegen een - in
eerste instantie - wildvreemde. Dat raakt me nog het meest.
Deelnemers (zij, die hebben aangeklopt bij Steun bij Rouw) willen hun verhaal vertellen. Niet
één keer, maar vele malen. Ook als een verlies al wat langer geleden is. Ik luister. Niet één
keer, maar telkens weer. Bovendien zitten deelnemers vol vragen; ‘is wat ik voel, denk, doe, wel
normaal’? Ik stel gerust. Of ik leg uit. Of ik reik iets aan, wat ze kunnen ‘vasthouden’.
Deelnemers komen op adem, zodra ze houvast ervaren. Dat is wat ik, als mens tot mens, kan
bieden. Dat geeft me voldoening!
Mijn naam is Diana. Ik ben één van de vrijwilligers Steun bij Rouw. Ik verloor mijn dierbare
moeder. Ik rouw, op mijn manier. Ik ontmoet jou; jij, die rouwt op jóuw manier. Je bent niet
alleen …
Als ik je weer zie ...
